warunku równowagi
Encyklopedia PWN
neoklasyczna szkoła w ekonomii, zw. szkołą z Cambridge,
nurt w ekonomii oparty na teorii optymalizacji działalności, metodologicznie silnie skłonny do abstrakcji, dedukcji oraz dużego wykorzystywania technik matematycznych;
kierunek ekonomiczny, zwany też szkołą równowagi ogólnej lub szkołą matematyczną, powstały w latach 70. XIX w. na politechnice w Lozannie, w ramach neoklasycznego nurtu w ekonomii.
ekon. ustalona przez rząd (lub inne właściwe organy władzy) cena, której nie może przekroczyć cena sprzedaży danego dobra;
Guldberga i Waagego prawo, prawo działania mas, prawo równowagi chemicznej,
prawo określające ilościowo stan dynamicznej równowagi chemicznej osiągnięty w stałej temperaturze przez reakcję odwracalną, przebiegającą w układzie homogenicznym (jednorodnym), w fazie gazowej lub ciekłej;
ekon. pojęcie wprowadzone przez P.A. Samuelsona na określenie poglądów będących kombinacją neoklasycznej mikroekonomii i keynesowskiej makroekonomii.
statyka
dział mechaniki zajmujący się badaniem równowagi ciał materialnych znajdujących się pod działaniem sił (równowaga układu mechanicznego).
[gr. statikós ‘utrzymujący równowagę’],
